اصطلاحات در ادامه مطلب.

چانگ چوان:

چانگ چوان در تر جمه به معنای مشت بلند میباشد که در ووشو به عنوان سبک مشت بلندشاعولین یا کونگفوی مشت بلند معروف است.که در مسابقات درپنج فرم:چانگ چوان،گون شو(چوب)،چیانگ شو(نیزه)،جین شو(شمشیر باریک)و دائوشو(شمشیر پهن) اجرا میشود.

نان چوان:

ضربات قدرتی وبه علت زنده بودن حرکات در نانچوان و استفاده ازانرژی وحالات خاص تنفس و اجرای سفت و سخت حرکات در بین نوجوانان طرفداران زیادی پیداکرده است.سبک نانچوان مانند بقیه سبکها در مسابقات از دو بخش تالو و ساندا اجرا می شود،در این سبک ضربات با قدرت خاصی به طرف حریف گسیل میشوند،از مشخصات این سبک میتوان به حرکات کوتاه با جهشهای مخصوص خوداشاره کرد.    به علت حرکات قوی و نانچوان (بوکس جنوبی) به طور وسیع در جنوب چین مورد تمرین و آموش قرار میگیرد.این سبکدرزمان سلسله مینگ(۱۳۶۸-۱۶۴۴)بنیان گذاری شده است.سبک نانچوان، ایستایی ضبدری داردو براین اساس وبه خاطر داشتن سطح اتکای بیشتر دارای استقرار های قوی وپایدار ت است.

تای چی چوان:

تای چی چوان ووشو را میتوان به سیستم سخت۰خارجی)ونرم(درون)طبقه بندی کرد.که درسیستم بیرونی بیشترحرکات و تمرینات عظلاتی و قدرتی تکیه شده و آمادگی فیزیکی ازاهمیت بالایی برخوردار است.امّاسیستم درونی برپایه نیروهای درونی ذخیره وکاربرداست.از معروفترین سبک های آن میتوان به تای چی چوان .هیسینگ آیو پاکواژان اشاره نمود.